λειουργός

λειουργός, ὁ (Α)

επιγρ. λιθοξόος, μαρμαρογλύπτης.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λεῖος + -Fοργός (< ἔργον), πρβλ. ξυλ-ουργός, σιδηρ-ουργός. Η μορφή τού β' συνθετικού -Fοργός μαρτυρείται σε σύνθ. τής Μυκηναϊκής (πρβλ. tokoso-woko: τοξο-Fοργός)].